Είναι πολλά τα λεφτά παλικάρια μου

Διαβάζω πολλές σωστές επισημάνσεις για ‘αριστεριστές’ του χτες, αλλά φοβάμαι ότι πέφτουν στο κενό, καθώς αυτοί εξαργυρώνουν την ιστορία τους (και το σημαντικότερο: την ιστορία πολλών άλλων) σιτιζόμενοι από το κράτος.

Θα πείτε ότι δεν έχει σημασία: Όλοι μας κάπου δουλεύουμε. Δεν είναι έτσι. Αυτοί "δουλεύουν" εξαργυρώνοντας το τι ήταν χτες και επίσης -και αυτό είναι χειρότερο- τι ήταν ένα σωρό κόσμος που τους ακολούθησε.

Σωστά μερικοί που δεν μασάνε τα λόγια τους επισημαίνουν τη σχέση "αριστεριστών" - συστήματος. Αυτό καθορίζει τη στάση τους. Επιτρέψτε μου όμως να σημειώσω ότι αυτό τους "οδηγεί" χρόνια τώρα.

Οι ΕΚΚΕτζήδες λχ. "Είδαν" όσα έλεγαν για "διπλό αγώνα", κατά ιμπεριαλισμού και σοσιαλ-ιμπεριαλισμού να τα "λέει", κάπως, και το ΠΑΣΟΚ. Ονόμασαν, λοιπόν, "δικαίωση" να τρέξουν και να προσχωρήσουν σε αυτό με τυμπανοκρουσίες από εντεταλμένα ΜΜΕ.

Τι έγινε; Άλλαξαν κάτι; Τι; Οι περισσότεροι πήραν την καρέκλα που τους πρόσφερε το σύστημα ΠΑΣΟΚ, βολεύτηκαν, και άραξαν. Αν τους πετύχεις πουθενά δεν υποστηρίζουν ότι κάτι δικαιώθηκε γιατί δεν θέλουν ούτε καν να σκέφτονται ότι δικαιώθηκε η κακομοιριά τους. Επικριτικοί παρουσιάζονται. Αλλά χωρίς, σε αυτή τη φάση, τυμπανοκρουσίες από τα ΜΜΕ.

Ποιος πλασάρει αργυρώνητους;

Άσε πια τη Β΄ Πανελλαδική που θυμούνται κάποιοι τυμβωρύχοι.
Αυτοί που ψωμίζονται από ΜΚΟ και ευρωπρογράμματα και προέρχονται από αυτή την οργάνωση δεν είναι οι ίδιοι με εκείνους που πριν από 20 χρόνια πήγαιναν με το ΠΑΣΟΚ; Πότε ΠΑΣΟΚ, πότε ΣΥΡΙΖΑ, από δίπλα ευρωκονδύλια και στο βάθος Νέα Τάξη. Αυτό βλέπω εγώ και δεν νομίζω ότι υπάρχει βάσιμη αντίρρηση.

Μετράω: Ιοί, Παν-Παν, Μηλιός, Βερναρδάκης. Και λογαριάζω: 6 στελέχη του νεοταξίτικου συστήματος και ένας αντιρρησίας (;), 16 κολαούζοι και 63 χειροκροτητές, έκαναν καριέρα στο όνομα 2000 μελών του Ρήγα που αποχώρησαν το 1978 αλλά, πολύ περισσότερο, καίγοντας, το 1981, την ίδια την Πανελλαδική για καύσιμο της προσωπικής τους πορείας.

Βάλατε δύσκολα και είπα να θυμηθώ και άλλα που καταδεικνύουν το πολιτικό ποιόν των κάποιων "αριστεριστών". Οι συνεργάτες του ΣΥΝ λοιπόν, τα στελέχη της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, γκρίνιαζαν μετά τις προηγούμενες εκλογές γιατί όλοι οι βουλευτές ήταν "κομματικοί" και ο ΣΥΡΙΖΑ "δεν κράτησε τη συμφωνία" για εκλογή έστω ενός από τους συνεργαζόμενους.
Γιατί όμως δεν φρόντισαν να συμφωνήσουν ΓΡΑΠΤΩΣ με το ΣΥΝ ότι θα εκλεγεί ΚΑΙ συνεργαζόμενος βουλευτής;

Η απάντηση που δίνουν οι συμπαθέστατοι, αλλά αφελείς, υποστηρικτές αυτών των σχημάτων είναι κάτι σαν "τους ενδιέφερε η γενικότερη πολιτική μάχη".

Η αλήθεια όμως είναι ότι όλα όσα ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ τους ενδιέφεραν τα συμφώνησαν γραπτά!

"Ξέχασαν" λοιπόν να συμφωνήσουν ποιοι θα πάνε στη Βουλή αλλά δεν ξέχασαν ΠΩΣ ΘΑ ΓΙΝΕΙ Η ΜΟΙΡΑΣΙΑ των χρημάτων της κρατικής επιχορήγησης.

Το δευτερεύον, ποιοι θα είναι οι εκπρόσωποι, "ξεχάστηκε". Το πρωτεύον, ποιοι εισπράττουν και πόσα, το θυμήθηκαν.

Αυτό θεωρώ ότι εξηγεί και το 'περίεργο' της διεύρυνσης του ΣΥΡΙΖΑ στις τελευταίες εκλογές με την ΚΟΕ. Μιας οργάνωσης που "έμπαινε" στο ΣΥΝ τη μία μέρα και αποχωρούσε, λόγω της διαφωνίας των μελών της, την... επόμενη.

Οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους, λέει ο λαός. Κι αυτό, ίσως, εξηγεί τη "σύμπνοια" και "σταλινικών", και "τροτσκιστών', και "λενινιστών" και "εμπριμέ" και τρέχα γύρευε στο ΣΥΡΙΖΑ.
Φοβάμαι όμως ότι όταν μιλάμε για τον καθ' ημάς "αριστερισμό" τους καλύτερους λογαριασμούς τους κάνουν οι σχεδιαστές της Νέας Τάξης.