Διαβάζω πολλές σωστές επισημάνσεις για ‘αριστεριστές’ του χτες, αλλά φοβάμαι ότι πέφτουν στο κενό, καθώς αυτοί εξαργυρώνουν την ιστορία τους (και το σημαντικότερο: την ιστορία πολλών άλλων) σιτιζόμενοι από το κράτος.
Θα πείτε ότι δεν έχει σημασία: Όλοι μας κάπου δουλεύουμε. Δεν είναι έτσι. Αυτοί "δουλεύουν" εξαργυρώνοντας το τι ήταν χτες και επίσης -και αυτό είναι χειρότερο- τι ήταν ένα σωρό κόσμος που τους ακολούθησε.
Σωστά μερικοί που δεν μασάνε τα λόγια τους επισημαίνουν τη σχέση "αριστεριστών" - συστήματος. Αυτό καθορίζει τη στάση τους. Επιτρέψτε μου όμως να σημειώσω ότι αυτό τους "οδηγεί" χρόνια τώρα.
Οι ΕΚΚΕτζήδες λχ. "Είδαν" όσα έλεγαν για "διπλό αγώνα", κατά ιμπεριαλισμού και σοσιαλ-ιμπεριαλισμού να τα "λέει", κάπως, και το ΠΑΣΟΚ. Ονόμασαν, λοιπόν, "δικαίωση" να τρέξουν και να προσχωρήσουν σε αυτό με τυμπανοκρουσίες από εντεταλμένα ΜΜΕ.
Τι έγινε; Άλλαξαν κάτι; Τι; Οι περισσότεροι πήραν την καρέκλα που τους πρόσφερε το σύστημα ΠΑΣΟΚ, βολεύτηκαν, και άραξαν. Αν τους πετύχεις πουθενά δεν υποστηρίζουν ότι κάτι δικαιώθηκε γιατί δεν θέλουν ούτε καν να σκέφτονται ότι δικαιώθηκε η κακομοιριά τους. Επικριτικοί παρουσιάζονται. Αλλά χωρίς, σε αυτή τη φάση, τυμπανοκρουσίες από τα ΜΜΕ.
Ποιος πλασάρει αργυρώνητους;
Άσε πια τη Β΄ Πανελλαδική που θυμούνται κάποιοι τυμβωρύχοι.
Αυτοί που ψωμίζονται από ΜΚΟ και ευρωπρογράμματα και προέρχονται από αυτή την οργάνωση δεν είναι οι ίδιοι με εκείνους που πριν από 20 χρόνια πήγαιναν με το ΠΑΣΟΚ; Πότε ΠΑΣΟΚ, πότε ΣΥΡΙΖΑ, από δίπλα ευρωκονδύλια και στο βάθος Νέα Τάξη. Αυτό βλέπω εγώ και δεν νομίζω ότι υπάρχει βάσιμη αντίρρηση.
Μετράω: Ιοί, Παν-Παν, Μηλιός, Βερναρδάκης. Και λογαριάζω: 6 στελέχη του νεοταξίτικου συστήματος και ένας αντιρρησίας (;), 16 κολαούζοι και 63 χειροκροτητές, έκαναν καριέρα στο όνομα 2000 μελών του Ρήγα που αποχώρησαν το 1978 αλλά, πολύ περισσότερο, καίγοντας, το 1981, την ίδια την Πανελλαδική για καύσιμο της προσωπικής τους πορείας.
Βάλατε δύσκολα και είπα να θυμηθώ και άλλα που καταδεικνύουν το πολιτικό ποιόν των κάποιων "αριστεριστών". Οι συνεργάτες του ΣΥΝ λοιπόν, τα στελέχη της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, γκρίνιαζαν μετά τις προηγούμενες εκλογές γιατί όλοι οι βουλευτές ήταν "κομματικοί" και ο ΣΥΡΙΖΑ "δεν κράτησε τη συμφωνία" για εκλογή έστω ενός από τους συνεργαζόμενους.
Γιατί όμως δεν φρόντισαν να συμφωνήσουν ΓΡΑΠΤΩΣ με το ΣΥΝ ότι θα εκλεγεί ΚΑΙ συνεργαζόμενος βουλευτής;
Η απάντηση που δίνουν οι συμπαθέστατοι, αλλά αφελείς, υποστηρικτές αυτών των σχημάτων είναι κάτι σαν "τους ενδιέφερε η γενικότερη πολιτική μάχη".
Η αλήθεια όμως είναι ότι όλα όσα ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ τους ενδιέφεραν τα συμφώνησαν γραπτά!
"Ξέχασαν" λοιπόν να συμφωνήσουν ποιοι θα πάνε στη Βουλή αλλά δεν ξέχασαν ΠΩΣ ΘΑ ΓΙΝΕΙ Η ΜΟΙΡΑΣΙΑ των χρημάτων της κρατικής επιχορήγησης.
Το δευτερεύον, ποιοι θα είναι οι εκπρόσωποι, "ξεχάστηκε". Το πρωτεύον, ποιοι εισπράττουν και πόσα, το θυμήθηκαν.
Αυτό θεωρώ ότι εξηγεί και το 'περίεργο' της διεύρυνσης του ΣΥΡΙΖΑ στις τελευταίες εκλογές με την ΚΟΕ. Μιας οργάνωσης που "έμπαινε" στο ΣΥΝ τη μία μέρα και αποχωρούσε, λόγω της διαφωνίας των μελών της, την... επόμενη.
Οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους, λέει ο λαός. Κι αυτό, ίσως, εξηγεί τη "σύμπνοια" και "σταλινικών", και "τροτσκιστών', και "λενινιστών" και "εμπριμέ" και τρέχα γύρευε στο ΣΥΡΙΖΑ.
Φοβάμαι όμως ότι όταν μιλάμε για τον καθ' ημάς "αριστερισμό" τους καλύτερους λογαριασμούς τους κάνουν οι σχεδιαστές της Νέας Τάξης.
Τετάρτη 31 Δεκεμβρίου 2008
Η τέχνη του οπορτουνισμού και ο κυρ Αλέκος
Ο κυρ Αλέκος του ΣΥΝ δεν ανακάλυψε εσχάτως τον οπουρτουνισμό. Την ξέρει τη δουλίτσα από τον καιρό που ήταν ευρωβουλευτής.
Υπέρ των ΚΕΣ εκεί, κλείνοντας το μάτι στους ευρωπάτρωνες της κυριαρχίας της αγοράς αλλά (γιατί όχι και σε ημεδαπούς χρηματοδότες του κόμματός του
Υπέρ του δημόσιου πανεπιστήμιου εδώ, κλείνοντας το μάτι στους αφελείς ψηφοφόρους αλλά και στα πανεπιστημιακά λόμπι της μάσας των ευρωπρογραμμάτων
Άφησε υποτίθεται την ηγεσία του ΣΥΝ στη "νέα γενιά" κερδίζοντας προβολή ως "σκεπτόμενος ηγέτης" που δεν είναι σαν τους "δεινόσαυρους" και άρχισε το κατ' εξοχήν προσωπικό παιχνίδι της καθημερινής προβολής χωρίς το βαρίδι του κομματικού ελέγχου.
Μόνο οι αφελείς δεν έβλεπαν το στόχο του: πρωθυπουργός σε κυβέρνηση συνεργασίας ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ!
Μετά ακόμη και οι προσφιλείς του δημοσκόποι δεν κατόρθωναν να δώσουν τα ποσοστά που προσδοκούσε. Οπότε, ένα ακόμη βήμα... μπρος και όλες οι ευθύνες στον τυπάκο που έβαλε για πρόεδρο και πέφτει... (και) στις δημοσκοπήσεις.
Με τις τελευταίες δηλώσεις του, ο 'αντισυνωμοσιολόγος' όταν πρόκειται για το προβοκατόρικο σχέδιο, κυρ Αλέκος γίνεται κανονικότατα συνωμοσιολόγος!
Γιατί πέφτει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ; Μα γιατί τον στοχοποιούν!
Ποιοι; κυβέρνηση, ΛΑΟΣ, ΚΚΕ!
Γιατί; επειδή ακούει τους "νέους" και θέλει "άλλη πολιτική".
Και με αυτό το βολικό για αφελείς σχήμα θέλει να ξεχαστούν οι ευθύνες του. Γιατί ο κυρ Αλέκος ευθύνεται και προσωπικά, για τη δικιά του στάση και τις δικές του δηλώσεις και γενικότερα, ως πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ.
Ειδικότερα δείχνοντας τους "εχθρούς" του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ θέλει να προσέξουμε αυτούς που δεν δείχνει! Να δούμε, και κυρίως να δουν τα μέλη του ΣΥΝ, ως φίλα προσκείμενο το ΠΑΣΟΚ.
Γι' αυτό ο κυρ Αλέκος "ξεχνά" τις βαρύτατες για το κόμμα του δηλώσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης αλλά και τον απολίτικο χαρακτήρα τους. Γιατί δεν ήταν ούτε κατά διάνοια εχθρικές στους προβοκάτορες και τα κέντρα πίσω τους αλλά τυπική πολιτικάντικη προσπάθεια προσέγγισης "νοικοκυραίων".
Ταυτόχρονα, μεταθέτοντας απολίτικα τη συζήτηση, θέλει να σταματήσει κάθε συζήτηση ουσίας για τα γεγονότα του Δεκέμβρη και να συνεχίσει ανεμπόδιστος, χωρίς εσωκομματικές αντιδράσεις και κοινωνικές επικρίσεις, το δρόμο του.
Κάτι τέτοιο βέβαια δεν είναι εύκολο. Δεν είμαστε όλοι σαν την, βολική για τον κυρ Αλέκο, ηγεσία του Αριστερού Ρεύματος του ΣΥΝ για να διυλίζουμε τον κώνωπα και να καταπίνουμε την κάμηλο!
Αλήθεια, τι κάνει αυτή η ψυχή, ο Λαφαζάνης;
Υπέρ των ΚΕΣ εκεί, κλείνοντας το μάτι στους ευρωπάτρωνες της κυριαρχίας της αγοράς αλλά (γιατί όχι και σε ημεδαπούς χρηματοδότες του κόμματός του
Υπέρ του δημόσιου πανεπιστήμιου εδώ, κλείνοντας το μάτι στους αφελείς ψηφοφόρους αλλά και στα πανεπιστημιακά λόμπι της μάσας των ευρωπρογραμμάτων
Άφησε υποτίθεται την ηγεσία του ΣΥΝ στη "νέα γενιά" κερδίζοντας προβολή ως "σκεπτόμενος ηγέτης" που δεν είναι σαν τους "δεινόσαυρους" και άρχισε το κατ' εξοχήν προσωπικό παιχνίδι της καθημερινής προβολής χωρίς το βαρίδι του κομματικού ελέγχου.
Μόνο οι αφελείς δεν έβλεπαν το στόχο του: πρωθυπουργός σε κυβέρνηση συνεργασίας ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ!
Μετά ακόμη και οι προσφιλείς του δημοσκόποι δεν κατόρθωναν να δώσουν τα ποσοστά που προσδοκούσε. Οπότε, ένα ακόμη βήμα... μπρος και όλες οι ευθύνες στον τυπάκο που έβαλε για πρόεδρο και πέφτει... (και) στις δημοσκοπήσεις.
Με τις τελευταίες δηλώσεις του, ο 'αντισυνωμοσιολόγος' όταν πρόκειται για το προβοκατόρικο σχέδιο, κυρ Αλέκος γίνεται κανονικότατα συνωμοσιολόγος!
Γιατί πέφτει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ; Μα γιατί τον στοχοποιούν!
Ποιοι; κυβέρνηση, ΛΑΟΣ, ΚΚΕ!
Γιατί; επειδή ακούει τους "νέους" και θέλει "άλλη πολιτική".
Και με αυτό το βολικό για αφελείς σχήμα θέλει να ξεχαστούν οι ευθύνες του. Γιατί ο κυρ Αλέκος ευθύνεται και προσωπικά, για τη δικιά του στάση και τις δικές του δηλώσεις και γενικότερα, ως πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ.
Ειδικότερα δείχνοντας τους "εχθρούς" του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ θέλει να προσέξουμε αυτούς που δεν δείχνει! Να δούμε, και κυρίως να δουν τα μέλη του ΣΥΝ, ως φίλα προσκείμενο το ΠΑΣΟΚ.
Γι' αυτό ο κυρ Αλέκος "ξεχνά" τις βαρύτατες για το κόμμα του δηλώσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης αλλά και τον απολίτικο χαρακτήρα τους. Γιατί δεν ήταν ούτε κατά διάνοια εχθρικές στους προβοκάτορες και τα κέντρα πίσω τους αλλά τυπική πολιτικάντικη προσπάθεια προσέγγισης "νοικοκυραίων".
Ταυτόχρονα, μεταθέτοντας απολίτικα τη συζήτηση, θέλει να σταματήσει κάθε συζήτηση ουσίας για τα γεγονότα του Δεκέμβρη και να συνεχίσει ανεμπόδιστος, χωρίς εσωκομματικές αντιδράσεις και κοινωνικές επικρίσεις, το δρόμο του.
Κάτι τέτοιο βέβαια δεν είναι εύκολο. Δεν είμαστε όλοι σαν την, βολική για τον κυρ Αλέκο, ηγεσία του Αριστερού Ρεύματος του ΣΥΝ για να διυλίζουμε τον κώνωπα και να καταπίνουμε την κάμηλο!
Αλήθεια, τι κάνει αυτή η ψυχή, ο Λαφαζάνης;
Το Ισραήλ δολοφονεί - δεν σωπαίνουμε
«Αυτοί που έχουν ανοιχτά ή κρυφά συνδέσει τα συμφέροντά τους με τους σιωνιστές (Ισραήλ) θα πρέπει να γνωρίζουν ότι κάποια στιγμή θα πάνε όλοι μαζί στην κόλαση», δήλωσε ενώπιον του κοινοβουλίου ο πρόεδρος του Ιράν, Αχμαντινετζάντ.
Μέχρι να πάνε όμως αυτοί στην κόλαση στέλνουν ένα σωρό "κολασμένους" στον άλλο κόσμο, είτε στην κόλαση είτε στον παράδεισο, χωρίς διακρίσεις.
Αλήθεια, πού είναι τα καλόπαιδα της Νέας Τάξης και του "ναι" στο σχέδιο Ανάν;
Θα συνεχίσουν να σιωπούν ή θα αρχίσουν τα κροκοδείλια δάκρυα;
Μέχρι να πάνε όμως αυτοί στην κόλαση στέλνουν ένα σωρό "κολασμένους" στον άλλο κόσμο, είτε στην κόλαση είτε στον παράδεισο, χωρίς διακρίσεις.
Αλήθεια, πού είναι τα καλόπαιδα της Νέας Τάξης και του "ναι" στο σχέδιο Ανάν;
Θα συνεχίσουν να σιωπούν ή θα αρχίσουν τα κροκοδείλια δάκρυα;
Πέμπτη 25 Δεκεμβρίου 2008
Το ΚΚΕ σε σταυροδρόμι: κόμμα ή γκρούπα;
Πριν από λίγες ημέρες, την Κυριακή 21/12/2008, ο Δημ. Κουτσούμπας έγραφε στο «Ριζοσπάστη» ένα εκτενές δισέλιδο άρθρο με τίτλο «Τι κίνημα; Με ποιες μορφές, ποιους στόχους, ποια προοπτική».
Αξίζει να σταθούμε σε αυτό. Όχι μόνο για την έκτασή του που βέβαια δεν είναι τυχαία, αλλά και γιατί ο Κουτσούμπας είναι μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και, ίσως, ο πιθανότερος διάδοχος της Παπαρήγα.
Το πρώτο μέρος του άρθρου εξ αντικειμένου είναι αυτοεπιβεβαιωτικό.
Εξηγεί -και θα συμφωνήσουμε- ότι το ΚΚΕ «δεν έπεσε στην παγίδα του αποπροσανατολισμού, της προβοκάτσιας που είχε στηθεί σχεδιασμένα» αλλά και στην «πολιτική παγίδα να δείχνει ως ενόχους μόνο κάποιους σημερινούς υπουργούς ή μόνο τη ‘δεξιά’ , να καλεί σε ‘δημοκρατικό μέτωπο’ αντιλαϊκής διαχείρισης των προβλημάτων».
Τα σημαντικά είναι από εκεί και πέρα, όταν πιάνει την ουσία του ερωτήματος «Τι κίνημα;» και τους «κουκουλοφόρους», οι οποίοι:
«Αποτελούν σύμμαχο και δεξί χέρι όσων θέλουν ένα λαό παραιτημένο, τρομοκρατημένο, αποπροσανατολισμένο. Δεν παρασυρόμαστε από το γεγονός ότι μια τέτοια μορφή μπορεί να έλκει και νέους μικρής ηλικίας»
«Ο πυρήνας τους έχει διαμορφωθεί στους κόλπους του κρατικού μηχανισμού, από θύλακες μέσα και έξω από την Ελλάδα και επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και επί κυβερνήσεων ΝΔ»
«Σε κάποια φάση ξεφεύγουν και από τον έλεγχο των αρχικών εμπνευστών τους, όπως ξέφυγαν από τον έλεγχο των αμερικανικών μυστικών υπηηρεσιών οι Ταλιμπάν»
Είχαν «συντονισμένο, οργανωμένο -έτσι που να θυμίζει σχεδιασμό στρατιωτικού επιτελείου- ρόλο».
Προφανώς ορθές διαπιστώσεις αλλά προφανέστατα «λίγες», κατώτερες των περιστάσεων.
Ουσιαστικά επαναλαμβάνει γνωστές θέσεις, που ίσχυαν χθες και θα ισχύουν και αύριο. Αυτό έχει κάποια σημασία όταν άλλα κόμματα, μεταξύ των οποίων και «αριστερά», αλλά και το σύνολο των ΜΜΕ, τουλάχιστον αρχικά, το ξεχνούν. Αλλά δεν βοηθά παρά αμυντικά, στην περιχαράκωση των μελών του ΚΚΕ. Δεν του επιτρέπει να ανοιχτεί ευρύτερα στην κοινωνία οργανώνοντας την απόκρουση του προβοκατόρικου σχεδίου.
Ουσιαστικά «κλείνει το μάτι» προς όσους ήδη τείνουν ευήκοον ους στο ΚΚΕ, τους ψιθυρίζει ένα «καταλάβατε τι εννοώ ε;», αλλά δεν το λέει φωναχτά. Είναι ένα, σχετικής σημασίας, «εμείς ξέρουμε» προς τα μέλη και μια υποθήκη για το αύριο προς όλους τους υπόλοιπους. Αν τα πράγματα γίνουν χειρότερα, το ΚΚΕ θα μπορεί να πει «εμείς τα λέγαμε». Αρκεί όμως αυτό;
Η απάντηση δεν μπορεί παρά να είναι «όχι». Οι υπαινιγμοί δεν αρκούν, ούτε για την άμυνα των λαϊκών δυνάμεων, ούτε, πολύ περισσότερο, για την επίθεση, την απόκρουση του προβοκατόρικου σχεδίου και την οικοδόμηση ενός αντικαπιταλιστικού αντιιμπεριαλιστικού μπλοκ που θα θέτει «το πρόβλημα της αναγκαιότητας της λαϊκής εξουσίας».
Αναφερόμενος λχ στο Φόρουμ, ο Π. Κουτσούμπας επισημαίνει με κατηγορηματικό τρόπο τις ευθύνες του ΣΥΡΙΖΑ, τη σύμπλευση με τη «γραφειοκρατική ελίτ της εργατικής τάξης (ηγεσίες ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ)», «οργανωμένες δυνάμεις της αστικής εξουσίας, όπως τμήματα του αστικού κρατικού μηχανισμού, εκδοτικά συμφέροντα όπως η ‘Ελευθεροτυπία’ κλπ».
Αλλά μένει υπαινικτικός για τον ξένο παράγοντα.
Ενδεικτικά σημειώνει: «Η παρέμβαση συμπληρώνεται με τη μορφή δικτύων , ενώ ’υποβοηθούνται’ χρηματικά και με κάθε μέσο διάφορες οργανώσεις και κινήματα, ώστε να μπουν υπό έλεγχο όποιες κινήσεις διαμορφώνονται».
Τα όρια εμβελείας τέτοιων τοποθετήσεων είναι μικρά. Ας θυμηθούμε την αναφορά του Γιάννη Διακογιάννη σε αυτό ακριβώς το θέμα , όπως δημοσιεύτηκε πριν από λίγες ημέρες στο φόρουμ του ΡΕΣΑΛΤΟ (www.resaltomag.gr):
«Για παράδειγμα, θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς πόσο …αντικαπιταλιστικό – όπως διακηρύσσει – είναι το «Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ». Αληθεύει ότι η Σύνοδος του Πόρτο Αλέγκρε χρηματοδοτήθηκε από τους διοργανωτές της μόνον κατά το ποσοστό 6,4% του συνολικού πακέτου εξόδων της που ανήλθαν σε 39 εκ. δολάρια; Αληθεύει ότι το υπόλοιπο 93,6% καλύφθηκε από δωρεές (296.000 δολάρια από το Ίδρυμα Φόρντ, 356.000 δολάρια από το Ίδρυμα Ροκφέλερ, περίπου 2,5 εκατ. δολάρια από καθολικές και προτεσταντικές Μ.Κ.Ο., 8 εκατ. δολάρια από την κυβέρνηση Λούλα της Βραζιλίας, 6,5 εκ. δολάρια από την Πολιτεία του Ρίο Γκράντε Ντο Σουλ, που ελέγχεται από πολύ συντηρητικούς κύκλους, 8 εκ. δολάρια από τις βραζιλιάνικες ΔΕΚΟ Electrobras, Petrobras και Banco do Brazil., κλπ., κλπ.);»
Δεν πρόκειται για απλή διαφορά «ύφους» αλλά για τη διαφορά της «μετρημένης» τοποθέτησης από αυτήν που «δεν μασάει λόγια».
Και βέβαια, ο Κουτσούμπας δεν έχει ανάγκη να «μετράει» τις κουβέντες του όπως θα έκανε αν μιλούσε σε «εχθρικό» ακροατήριο. Ο «Ριζοσπάστης» είναι το «δικό του μέσο». Άρα το ύφος αποτελεί πολιτική επιλογή και ο «μετρημένος λόγος» δείχνει τα όρια παρέμβασης του ΚΚΕ και αποκαλύπτεται πολιτικά αναποτελεσματικός.Και καθώς ο Κουτσούμπας είναι αυθεντικός εκφραστής της πλειοψηφίας στην σημερινή ηγεσία του ΚΚΕ, η πολιτική αναποτελεσματικότητα αφορά το όλον ΚΚΕ.
Τα προβληματικά όρια του ΚΚΕ αποκαλύπτονται όταν, ο Κουτσούμπας επιχειρεί, εν κατακλείδι, να απαντήσει στο βασικό για ένα κομμουνιστικό κόμμα ερώτημα «τι κάνουμε». Δυστυχώς, είναι σαφής:
«Αυτό που πρέπει και μπορούμε να κάνουμε, όλο και πιο αποτελεσματικά, στο φόντο και του 18ου Συνεδρίου του Κόμματός μας είναι να βοηθήσουμε να διαμορφώνεται μέσα στο λαό και τη νεολαία, στη βάση και των εμπειριών των αγώνων που αναπτύσσονται και της διαπάλης που γίνεται μέσα στη δράση, είναι τι κίνημα χρειαζόμαστε, με ποιο περιεχόμενο, ποιες μορφές, ποιες διαδικασίες».
Δηλαδή, η ιδεολογική θέση αρχής «βαφτίζεται» πολιτική «απάντηση» στη συγκυρία, οι ιδεολογικές θέσεις, αντί για βάση εκπόνησης πολιτικής γραμμής, γίνονται η «πολιτική», και το επικείμενο συνέδριο του ΚΚΕ υποβαθμίζεται σε «ιδεολογική συνάντηση» που (παρεμπιπτόντως μπορεί να αλλάξει και την επικεφαλής. Ένα κόμμα της τάξης του 8% οδηγείται από την ηγεσία του σε συμπεριφορές «γκρούπας».
Μια γκρούπα όμως θα ήταν επιτυχημένη εάν άνοιγε τέτοια ζητήματα και πίεζε τα μέλη λ.χ. του ΚΚΕ να τα συζητήσουν και τελικά να αναθεωρήσουν τη στάση τους. Ένα κόμμα όμως και μάλιστα δικαιωμένο στα μάτια των πολλών για τη στάση του απέναντι στο πλιάτσικο, το μπάχαλο και τους προβοκάτορες, είναι αποτυχημένο όταν υποβαθμίζει την πολιτική του γραμμή σε «απλή» διατύπωση ιδεολογικών θέσεων.
Μια τέτοια στάση «διατηρεί» τακτικά τις δυνάμεις του ΚΚΕ αλλά όχι στρατηγικά, καθώς υπονομεύει άμεσα τις αντιστάσεις στο προβοκατόρικο σχέδιο και σε επόμενο στάδιο «τη δημιουργία Μετώπου κοινωνικοπολιτικών δυνάμεων».
Αξίζει να σταθούμε σε αυτό. Όχι μόνο για την έκτασή του που βέβαια δεν είναι τυχαία, αλλά και γιατί ο Κουτσούμπας είναι μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και, ίσως, ο πιθανότερος διάδοχος της Παπαρήγα.
Το πρώτο μέρος του άρθρου εξ αντικειμένου είναι αυτοεπιβεβαιωτικό.
Εξηγεί -και θα συμφωνήσουμε- ότι το ΚΚΕ «δεν έπεσε στην παγίδα του αποπροσανατολισμού, της προβοκάτσιας που είχε στηθεί σχεδιασμένα» αλλά και στην «πολιτική παγίδα να δείχνει ως ενόχους μόνο κάποιους σημερινούς υπουργούς ή μόνο τη ‘δεξιά’ , να καλεί σε ‘δημοκρατικό μέτωπο’ αντιλαϊκής διαχείρισης των προβλημάτων».
Τα σημαντικά είναι από εκεί και πέρα, όταν πιάνει την ουσία του ερωτήματος «Τι κίνημα;» και τους «κουκουλοφόρους», οι οποίοι:
«Αποτελούν σύμμαχο και δεξί χέρι όσων θέλουν ένα λαό παραιτημένο, τρομοκρατημένο, αποπροσανατολισμένο. Δεν παρασυρόμαστε από το γεγονός ότι μια τέτοια μορφή μπορεί να έλκει και νέους μικρής ηλικίας»
«Ο πυρήνας τους έχει διαμορφωθεί στους κόλπους του κρατικού μηχανισμού, από θύλακες μέσα και έξω από την Ελλάδα και επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και επί κυβερνήσεων ΝΔ»
«Σε κάποια φάση ξεφεύγουν και από τον έλεγχο των αρχικών εμπνευστών τους, όπως ξέφυγαν από τον έλεγχο των αμερικανικών μυστικών υπηηρεσιών οι Ταλιμπάν»
Είχαν «συντονισμένο, οργανωμένο -έτσι που να θυμίζει σχεδιασμό στρατιωτικού επιτελείου- ρόλο».
Προφανώς ορθές διαπιστώσεις αλλά προφανέστατα «λίγες», κατώτερες των περιστάσεων.
Ουσιαστικά επαναλαμβάνει γνωστές θέσεις, που ίσχυαν χθες και θα ισχύουν και αύριο. Αυτό έχει κάποια σημασία όταν άλλα κόμματα, μεταξύ των οποίων και «αριστερά», αλλά και το σύνολο των ΜΜΕ, τουλάχιστον αρχικά, το ξεχνούν. Αλλά δεν βοηθά παρά αμυντικά, στην περιχαράκωση των μελών του ΚΚΕ. Δεν του επιτρέπει να ανοιχτεί ευρύτερα στην κοινωνία οργανώνοντας την απόκρουση του προβοκατόρικου σχεδίου.
Ουσιαστικά «κλείνει το μάτι» προς όσους ήδη τείνουν ευήκοον ους στο ΚΚΕ, τους ψιθυρίζει ένα «καταλάβατε τι εννοώ ε;», αλλά δεν το λέει φωναχτά. Είναι ένα, σχετικής σημασίας, «εμείς ξέρουμε» προς τα μέλη και μια υποθήκη για το αύριο προς όλους τους υπόλοιπους. Αν τα πράγματα γίνουν χειρότερα, το ΚΚΕ θα μπορεί να πει «εμείς τα λέγαμε». Αρκεί όμως αυτό;
Η απάντηση δεν μπορεί παρά να είναι «όχι». Οι υπαινιγμοί δεν αρκούν, ούτε για την άμυνα των λαϊκών δυνάμεων, ούτε, πολύ περισσότερο, για την επίθεση, την απόκρουση του προβοκατόρικου σχεδίου και την οικοδόμηση ενός αντικαπιταλιστικού αντιιμπεριαλιστικού μπλοκ που θα θέτει «το πρόβλημα της αναγκαιότητας της λαϊκής εξουσίας».
Αναφερόμενος λχ στο Φόρουμ, ο Π. Κουτσούμπας επισημαίνει με κατηγορηματικό τρόπο τις ευθύνες του ΣΥΡΙΖΑ, τη σύμπλευση με τη «γραφειοκρατική ελίτ της εργατικής τάξης (ηγεσίες ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ)», «οργανωμένες δυνάμεις της αστικής εξουσίας, όπως τμήματα του αστικού κρατικού μηχανισμού, εκδοτικά συμφέροντα όπως η ‘Ελευθεροτυπία’ κλπ».
Αλλά μένει υπαινικτικός για τον ξένο παράγοντα.
Ενδεικτικά σημειώνει: «Η παρέμβαση συμπληρώνεται με τη μορφή δικτύων , ενώ ’υποβοηθούνται’ χρηματικά και με κάθε μέσο διάφορες οργανώσεις και κινήματα, ώστε να μπουν υπό έλεγχο όποιες κινήσεις διαμορφώνονται».
Τα όρια εμβελείας τέτοιων τοποθετήσεων είναι μικρά. Ας θυμηθούμε την αναφορά του Γιάννη Διακογιάννη σε αυτό ακριβώς το θέμα , όπως δημοσιεύτηκε πριν από λίγες ημέρες στο φόρουμ του ΡΕΣΑΛΤΟ (www.resaltomag.gr):
«Για παράδειγμα, θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς πόσο …αντικαπιταλιστικό – όπως διακηρύσσει – είναι το «Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ». Αληθεύει ότι η Σύνοδος του Πόρτο Αλέγκρε χρηματοδοτήθηκε από τους διοργανωτές της μόνον κατά το ποσοστό 6,4% του συνολικού πακέτου εξόδων της που ανήλθαν σε 39 εκ. δολάρια; Αληθεύει ότι το υπόλοιπο 93,6% καλύφθηκε από δωρεές (296.000 δολάρια από το Ίδρυμα Φόρντ, 356.000 δολάρια από το Ίδρυμα Ροκφέλερ, περίπου 2,5 εκατ. δολάρια από καθολικές και προτεσταντικές Μ.Κ.Ο., 8 εκατ. δολάρια από την κυβέρνηση Λούλα της Βραζιλίας, 6,5 εκ. δολάρια από την Πολιτεία του Ρίο Γκράντε Ντο Σουλ, που ελέγχεται από πολύ συντηρητικούς κύκλους, 8 εκ. δολάρια από τις βραζιλιάνικες ΔΕΚΟ Electrobras, Petrobras και Banco do Brazil., κλπ., κλπ.);»
Δεν πρόκειται για απλή διαφορά «ύφους» αλλά για τη διαφορά της «μετρημένης» τοποθέτησης από αυτήν που «δεν μασάει λόγια».
Και βέβαια, ο Κουτσούμπας δεν έχει ανάγκη να «μετράει» τις κουβέντες του όπως θα έκανε αν μιλούσε σε «εχθρικό» ακροατήριο. Ο «Ριζοσπάστης» είναι το «δικό του μέσο». Άρα το ύφος αποτελεί πολιτική επιλογή και ο «μετρημένος λόγος» δείχνει τα όρια παρέμβασης του ΚΚΕ και αποκαλύπτεται πολιτικά αναποτελεσματικός.Και καθώς ο Κουτσούμπας είναι αυθεντικός εκφραστής της πλειοψηφίας στην σημερινή ηγεσία του ΚΚΕ, η πολιτική αναποτελεσματικότητα αφορά το όλον ΚΚΕ.
Τα προβληματικά όρια του ΚΚΕ αποκαλύπτονται όταν, ο Κουτσούμπας επιχειρεί, εν κατακλείδι, να απαντήσει στο βασικό για ένα κομμουνιστικό κόμμα ερώτημα «τι κάνουμε». Δυστυχώς, είναι σαφής:
«Αυτό που πρέπει και μπορούμε να κάνουμε, όλο και πιο αποτελεσματικά, στο φόντο και του 18ου Συνεδρίου του Κόμματός μας είναι να βοηθήσουμε να διαμορφώνεται μέσα στο λαό και τη νεολαία, στη βάση και των εμπειριών των αγώνων που αναπτύσσονται και της διαπάλης που γίνεται μέσα στη δράση, είναι τι κίνημα χρειαζόμαστε, με ποιο περιεχόμενο, ποιες μορφές, ποιες διαδικασίες».
Δηλαδή, η ιδεολογική θέση αρχής «βαφτίζεται» πολιτική «απάντηση» στη συγκυρία, οι ιδεολογικές θέσεις, αντί για βάση εκπόνησης πολιτικής γραμμής, γίνονται η «πολιτική», και το επικείμενο συνέδριο του ΚΚΕ υποβαθμίζεται σε «ιδεολογική συνάντηση» που (παρεμπιπτόντως μπορεί να αλλάξει και την επικεφαλής. Ένα κόμμα της τάξης του 8% οδηγείται από την ηγεσία του σε συμπεριφορές «γκρούπας».
Μια γκρούπα όμως θα ήταν επιτυχημένη εάν άνοιγε τέτοια ζητήματα και πίεζε τα μέλη λ.χ. του ΚΚΕ να τα συζητήσουν και τελικά να αναθεωρήσουν τη στάση τους. Ένα κόμμα όμως και μάλιστα δικαιωμένο στα μάτια των πολλών για τη στάση του απέναντι στο πλιάτσικο, το μπάχαλο και τους προβοκάτορες, είναι αποτυχημένο όταν υποβαθμίζει την πολιτική του γραμμή σε «απλή» διατύπωση ιδεολογικών θέσεων.
Μια τέτοια στάση «διατηρεί» τακτικά τις δυνάμεις του ΚΚΕ αλλά όχι στρατηγικά, καθώς υπονομεύει άμεσα τις αντιστάσεις στο προβοκατόρικο σχέδιο και σε επόμενο στάδιο «τη δημιουργία Μετώπου κοινωνικοπολιτικών δυνάμεων».
Τετάρτη 24 Δεκεμβρίου 2008
Ποιος θυμάται τον Τσίρκα;
Οι σφαίρες του καλάσνικοφ που είχαν στόχο το λεωφορείο των ΜΑΤ... μυρίζουν. Δεν νομίζω ότι υπάρχουν πολλοί που αμφιβάλλουν. Εξαιρούνται, βέβαια, όσοι είναι αποφασισμένοι να αγνοούν τις αισθήσεις τους!
Αποφάσισα λοιπόν να γράψω πέντε αράδες που έριξα σε φόρουμ φίλων πριν από λίγες ημέρες, όταν ένα άλλο "περίεργο" όπλο βρόντηξε στο Περιστέρι. Υπήρχαν και τότε αρκετοί που έκαναν ότι δεν ακούν! Έγραφα λοιπόν:
Φοβάμαι ότι πολλοί υποτιμούν τη φονική επίθεση στο Περιστέρι. Ευτυχώς, βέβαια, δεν υπήρξε νεκρός. Αλλά γεγονός είναι ότι μόνο από τύχη δεν είχαμε μια ακόμη τραγωδία που θα σήμαινε εκρήξεις έξω από τις δυνατότητες πολιτικού σχεδιασμού όλων των πολιτικών δυνάμεων.
Οι ημέρες περνούν και απάντηση δεν έχουμε. Ποιος πυροβόλησε; Ποιοι ή τι τον όπλισαν;
Η αστυνομία ενήργησε, πάλι, με απαράδεκτη καθυστέρηση ενώ εμφανίζει, πάλι, τη "γνωστή" της ανικανότητα. Κι αυτό είναι ένας ακόμη λόγος ανησυχίας. Είτε δεν μπορούν, είτε "απεργούν", είτε ακολουθούν εντολές.
Η ανεπάρκεια της ΝΔ είναι ορατή και στα τρία ενδεχόμενα. Και η αποπομπή του αρχηγού της ΕΛΑΣ ή και του Χηνοφώτη δεν τη θεραπεύουν.
Οι ευθύνες του ΠΑΣΟΚ επίσης είναι ορατές. Η στρατιωτικοποίηση της ΕΛΑΣ, η απόσυρση της από το κυνήγι του εγκλήματος και η "ειδίκευσή" της στην προστασία της τάξης, είναι δική τους απόφαση.
Καιρός να πω αυτό που με ανησυχεί ιδιαίτερα. Ο όποιος ξένος παράγοντας μπορεί να χορεύει ανεμπόδιστα με αυτήν της ΕΛΑΣ και με αυτές τις κυβερνήσεις που έχουμε την τελευταία 20ετία.
Ο κάθε "δεκανέας Πάρκερ", για να θυμηθούμε και τον Στρατή Τσίρκα, μπορεί να παίζει τα παιχνίδια της κάθε "Ιντέλιτζενς" και η πλειονότητα των πολιτικών δυνάμεων να κοιτά μόνο την, υπαρκτή, κοινωνική οργή και να σκέφτεται μόνο πώς θα την καναλιζάρει.
Τα στελέχη των κομμάτων δεν πολυδιαβάζουν. Αναζητούν μόνο αποκόμματα που τους αναφέρουν και "μορφώνονται" με τα στημένα παραπολιτικά των εφημερίδων. Οπότε δεν έχει νόημα να πω ότι θα άξιζε να αναζητήσουν την τριλογία "Ακυβέρνητες Πολιτείες" και ιδιαίτερα τον τρίτο τόμο, τη "Νυχτερίδα".
Θα ήταν σαν να θύμιζα στον ΣΥΡΙΖΑ ότι ξανάρθε ο χειμώνας αλλά το πετρέλαιο από τη Βενεζουέλα που υποσχέθηκε ο κ. Τσίπρας... πέρυσι, δεν φάνηκε ακόμα.
Αποφάσισα λοιπόν να γράψω πέντε αράδες που έριξα σε φόρουμ φίλων πριν από λίγες ημέρες, όταν ένα άλλο "περίεργο" όπλο βρόντηξε στο Περιστέρι. Υπήρχαν και τότε αρκετοί που έκαναν ότι δεν ακούν! Έγραφα λοιπόν:
Φοβάμαι ότι πολλοί υποτιμούν τη φονική επίθεση στο Περιστέρι. Ευτυχώς, βέβαια, δεν υπήρξε νεκρός. Αλλά γεγονός είναι ότι μόνο από τύχη δεν είχαμε μια ακόμη τραγωδία που θα σήμαινε εκρήξεις έξω από τις δυνατότητες πολιτικού σχεδιασμού όλων των πολιτικών δυνάμεων.
Οι ημέρες περνούν και απάντηση δεν έχουμε. Ποιος πυροβόλησε; Ποιοι ή τι τον όπλισαν;
Η αστυνομία ενήργησε, πάλι, με απαράδεκτη καθυστέρηση ενώ εμφανίζει, πάλι, τη "γνωστή" της ανικανότητα. Κι αυτό είναι ένας ακόμη λόγος ανησυχίας. Είτε δεν μπορούν, είτε "απεργούν", είτε ακολουθούν εντολές.
Η ανεπάρκεια της ΝΔ είναι ορατή και στα τρία ενδεχόμενα. Και η αποπομπή του αρχηγού της ΕΛΑΣ ή και του Χηνοφώτη δεν τη θεραπεύουν.
Οι ευθύνες του ΠΑΣΟΚ επίσης είναι ορατές. Η στρατιωτικοποίηση της ΕΛΑΣ, η απόσυρση της από το κυνήγι του εγκλήματος και η "ειδίκευσή" της στην προστασία της τάξης, είναι δική τους απόφαση.
Καιρός να πω αυτό που με ανησυχεί ιδιαίτερα. Ο όποιος ξένος παράγοντας μπορεί να χορεύει ανεμπόδιστα με αυτήν της ΕΛΑΣ και με αυτές τις κυβερνήσεις που έχουμε την τελευταία 20ετία.
Ο κάθε "δεκανέας Πάρκερ", για να θυμηθούμε και τον Στρατή Τσίρκα, μπορεί να παίζει τα παιχνίδια της κάθε "Ιντέλιτζενς" και η πλειονότητα των πολιτικών δυνάμεων να κοιτά μόνο την, υπαρκτή, κοινωνική οργή και να σκέφτεται μόνο πώς θα την καναλιζάρει.
Τα στελέχη των κομμάτων δεν πολυδιαβάζουν. Αναζητούν μόνο αποκόμματα που τους αναφέρουν και "μορφώνονται" με τα στημένα παραπολιτικά των εφημερίδων. Οπότε δεν έχει νόημα να πω ότι θα άξιζε να αναζητήσουν την τριλογία "Ακυβέρνητες Πολιτείες" και ιδιαίτερα τον τρίτο τόμο, τη "Νυχτερίδα".
Θα ήταν σαν να θύμιζα στον ΣΥΡΙΖΑ ότι ξανάρθε ο χειμώνας αλλά το πετρέλαιο από τη Βενεζουέλα που υποσχέθηκε ο κ. Τσίπρας... πέρυσι, δεν φάνηκε ακόμα.
Τρίτη 23 Δεκεμβρίου 2008
Φτύνουμε τ' αγκίστρι και βλέπουμε
Την ώρα της κρίσης απαιτείται νηφαλιότητα.
Πράγματι οι μεγαλοεκδότες -εάν μπορούσαν- θα ήθελαν συγκυβέρνηση. 'Ετσι η κρίσιμη ομάδα στο ενιαίο κοινοβουλευτικό μπλοκ στήριξης μιας συγκυβέρνησης θα ήταν οι... δικοί τους.
Μπομπολικοί ΝΔ και μπομπολικοί ΠΑΣΟΚ λχ θα είχαν σημαντικότερο λόγο από σκέτους ΠΑΣΟΚ και σκέτους ΝΔ του μπλοκ.
Εδώ κοντά και ο ξένος παράγοντας: αμερικανοτσολιάδες ΝΔ και αμερικανοτσολιάδες ΠΑΣΟΚ είναι σημαντικότερη ομάδα από τους σκέτους αμερικανοτσολιάδες του ενός ή του άλλου κόμματος.
Αυτά όμως είναι σχέδια επί χάρτου.
Το κρίσιμο είναι ότι σήμερα κανένα κόμμα, και λέγοντας κανένα εννοώ κανένα, δεν μπορεί να χαράξει μια γραμμή διεξόδου από την κρίση στηριγμένη στις λαϊκές δυνάμεις.
Ανήμποροι, άβουλοι και δειλοί αντάμα
ζουν προσμένοντας ένα θάμα.
Ή στην καλύτερη περίπτωση αμύνονται, ελπίζοντας ότι από... θεού θα έρθουν καλύτερες μέρες που θα έχουν φώτιση!
Ας ξεκαθαρίσουμε κάπως το τοπίο:
Η ΝΔ δεν μπορεί. Μια κυβέρνηση - οπερέτα δεν διορθώνεται. Ένας ανασχηματισμός μπορεί να είναι πρόσκαιρη, συγκυριακή λύση. Για να είναι όμως λύση με προοπτική θα έπρεπε να φέρει τα πάνω κάτω.
Μπορούν πρωτοκλασάτοι υπουργοί να μείνουν εκτός ή να πάνε σε υπουργεία που δεν θέλουν;
Μπορούν να βρεθούν άφθαρτα πρόσωπα που να συμβολίζουν τη διάθεση άλλης πορείας;
Μπορεί να αλλάξει η πολιτική της ΝΔ σε κρίσιμα ζητήματα που όχι απλά δεν "περνάει" αλλά καταφανώς οδηγεί τη χώρα σε αδιέξοδα;
Το ΠΑΣΟΚ δεν είναι άλλη επιλογή. Είναι η ίδια!
Ποιο όραμα δηλ. είχαν και εμποδίστηκαν να το πραγματοποιήσουν;
Ποια "νέα" πολιτική έχουν αποδεικνύοντας ότι διδάχτηκαν από το χτες;
Ποια είναι τα δικά του "άφθαρτα" πρόσωπα και τι εκφράζουν, πώς αναδείχτηκαν;
Ο ΣΥΡΙΖΑ έπαιξε επί μακρόν, δια των ΜΜΕ, το ρόλο του κόμματος που θα φέρει τη "μεγάλη αλλαγή", δηλ. το κυβερνητικό μπλοκ ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ με πρωθυπουργό τον "μη αρχηγό" πλέον Αλαβάνο ή άντε έναν... τρίτον.
Αναγκάζεται όμως πλέον να επιστρέφει στον πραγματικό του ρόλο: ένα κόμμα λόμπι που θα πρέπει να στηρίξει έστω και δια αιμορραγίας στελεχών μια κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ. Οπότε, γιατί όχι και μια... οικουμενικότερη κυβέρνηση με τα υπουργεία Νέας Γενιάς, Εργασίας, Πολιτισμού και... Εξωτερικών;
Το ΚΚΕ δεν μπορεί να μπει σε τέτοια παιχνίδια. Οπότε η εύκολη λύση είναι άμυνα. Να περιχαρακωθούν από αυθόρμητες κινητοποιήσεις γιατί δεν ελέγχονται και θα πρέπει να παραδεχτούν ότι δεν μπορούν να τις καθοδηγήσουν. Και να επιβιώσουν (λχ με μικρή αύξηση) περιμένοντας 'καλύτερες μέρες'.
Η τακτική τους φαντάζει ορθή αλλά είναι η τακτική των στρατηγικά ανεπαρκών. Προσδοκούσαν τόσα χρόνια αλλαγές διεθνών συσχετισμών που δεν μπορούν να αρθρώσουν άποψη στηριγμένοι στις δικές τους δυνάμεις.
Οπότε; περίσκεψη, παρέμβαση σε ό,τι είναι δυνατόν και ενοποίηση όλων όσων αντιστέκονται. Χωρίς συγχωροχάρτια σε οποιονδήποτε, δεν είναι καιρός για εκπτώσεις. Χωρίς ελπίδες που δεν στηρίζονται στην πραγματικότητα. Χωρίς μικρομεγαλισμούς.
Για μένα η απόκρουση του προβοκάτορικου σχεδίου που την υλοποίηση του ανέλαβαν οι κουκουλοφόροι και οι (υπερ-κομματικοί και δια-κομματικοί) πάτρωνες τους είναι το μείζον. Ο διάλογος όσων αριστερών συναντηθούν σε αυτό, το επόμενο βήμα.
Πράγματι οι μεγαλοεκδότες -εάν μπορούσαν- θα ήθελαν συγκυβέρνηση. 'Ετσι η κρίσιμη ομάδα στο ενιαίο κοινοβουλευτικό μπλοκ στήριξης μιας συγκυβέρνησης θα ήταν οι... δικοί τους.
Μπομπολικοί ΝΔ και μπομπολικοί ΠΑΣΟΚ λχ θα είχαν σημαντικότερο λόγο από σκέτους ΠΑΣΟΚ και σκέτους ΝΔ του μπλοκ.
Εδώ κοντά και ο ξένος παράγοντας: αμερικανοτσολιάδες ΝΔ και αμερικανοτσολιάδες ΠΑΣΟΚ είναι σημαντικότερη ομάδα από τους σκέτους αμερικανοτσολιάδες του ενός ή του άλλου κόμματος.
Αυτά όμως είναι σχέδια επί χάρτου.
Το κρίσιμο είναι ότι σήμερα κανένα κόμμα, και λέγοντας κανένα εννοώ κανένα, δεν μπορεί να χαράξει μια γραμμή διεξόδου από την κρίση στηριγμένη στις λαϊκές δυνάμεις.
Ανήμποροι, άβουλοι και δειλοί αντάμα
ζουν προσμένοντας ένα θάμα.
Ή στην καλύτερη περίπτωση αμύνονται, ελπίζοντας ότι από... θεού θα έρθουν καλύτερες μέρες που θα έχουν φώτιση!
Ας ξεκαθαρίσουμε κάπως το τοπίο:
Η ΝΔ δεν μπορεί. Μια κυβέρνηση - οπερέτα δεν διορθώνεται. Ένας ανασχηματισμός μπορεί να είναι πρόσκαιρη, συγκυριακή λύση. Για να είναι όμως λύση με προοπτική θα έπρεπε να φέρει τα πάνω κάτω.
Μπορούν πρωτοκλασάτοι υπουργοί να μείνουν εκτός ή να πάνε σε υπουργεία που δεν θέλουν;
Μπορούν να βρεθούν άφθαρτα πρόσωπα που να συμβολίζουν τη διάθεση άλλης πορείας;
Μπορεί να αλλάξει η πολιτική της ΝΔ σε κρίσιμα ζητήματα που όχι απλά δεν "περνάει" αλλά καταφανώς οδηγεί τη χώρα σε αδιέξοδα;
Το ΠΑΣΟΚ δεν είναι άλλη επιλογή. Είναι η ίδια!
Ποιο όραμα δηλ. είχαν και εμποδίστηκαν να το πραγματοποιήσουν;
Ποια "νέα" πολιτική έχουν αποδεικνύοντας ότι διδάχτηκαν από το χτες;
Ποια είναι τα δικά του "άφθαρτα" πρόσωπα και τι εκφράζουν, πώς αναδείχτηκαν;
Ο ΣΥΡΙΖΑ έπαιξε επί μακρόν, δια των ΜΜΕ, το ρόλο του κόμματος που θα φέρει τη "μεγάλη αλλαγή", δηλ. το κυβερνητικό μπλοκ ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ με πρωθυπουργό τον "μη αρχηγό" πλέον Αλαβάνο ή άντε έναν... τρίτον.
Αναγκάζεται όμως πλέον να επιστρέφει στον πραγματικό του ρόλο: ένα κόμμα λόμπι που θα πρέπει να στηρίξει έστω και δια αιμορραγίας στελεχών μια κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ. Οπότε, γιατί όχι και μια... οικουμενικότερη κυβέρνηση με τα υπουργεία Νέας Γενιάς, Εργασίας, Πολιτισμού και... Εξωτερικών;
Το ΚΚΕ δεν μπορεί να μπει σε τέτοια παιχνίδια. Οπότε η εύκολη λύση είναι άμυνα. Να περιχαρακωθούν από αυθόρμητες κινητοποιήσεις γιατί δεν ελέγχονται και θα πρέπει να παραδεχτούν ότι δεν μπορούν να τις καθοδηγήσουν. Και να επιβιώσουν (λχ με μικρή αύξηση) περιμένοντας 'καλύτερες μέρες'.
Η τακτική τους φαντάζει ορθή αλλά είναι η τακτική των στρατηγικά ανεπαρκών. Προσδοκούσαν τόσα χρόνια αλλαγές διεθνών συσχετισμών που δεν μπορούν να αρθρώσουν άποψη στηριγμένοι στις δικές τους δυνάμεις.
Οπότε; περίσκεψη, παρέμβαση σε ό,τι είναι δυνατόν και ενοποίηση όλων όσων αντιστέκονται. Χωρίς συγχωροχάρτια σε οποιονδήποτε, δεν είναι καιρός για εκπτώσεις. Χωρίς ελπίδες που δεν στηρίζονται στην πραγματικότητα. Χωρίς μικρομεγαλισμούς.
Για μένα η απόκρουση του προβοκάτορικου σχεδίου που την υλοποίηση του ανέλαβαν οι κουκουλοφόροι και οι (υπερ-κομματικοί και δια-κομματικοί) πάτρωνες τους είναι το μείζον. Ο διάλογος όσων αριστερών συναντηθούν σε αυτό, το επόμενο βήμα.
Ψέματα με... σύστημα
Μικρή συνεισφορά στο διάλογο για τα "παιχνίδια" των συστημικών παραγόντων:
Οι μεγάλες κινητοποιήσεις για την παιδεία είχαν μια απτή, διόλου παράπλευρη, απώλεια για τους νεοταξίτικους σχεδιασμούς: η Μαριέττα Γιαννάκου έμεινε εκτός βουλής. Τι κάνουν οι αστέρες των ΜΜΕ που "ακούνε τη φωνή των παιδιών"; Θέλουν να την ξαναβάλουν στο πολιτικό παιχνίδι και στήνουν εμφανίσεις της στα παράθυρα της αποβλάκωσης, εκθειάζοντας το... έργο της!
Αυτοί οι ίδιοι "αστέρες" ενοχλούνται υποτίθεται από τους ακροδεξιούς και στηλιτεύουν τη δράση τους. Την ίδια στιγμή, καλούν συστηματικά με κάθε ευκαιρία τους παρατρεχάμενους του Κατατζαφέρη για να τοποθετηθούν επί παντός επιστητού. Βορίδηδες, Πλεύρηδες και Γεωργιάδηδες έχουν μια παρουσία εκπληκτικά δυσανάλογη με το ύψος τους και την ουσία των λεγομένων τους: ένα 4% πλασάρεται δια των ΜΜΕ σαν 16-20% και αυτό πρέπει να το "δεχτούμε" σαν φυσιολογικό.
Κι ας μην σταθούμε τώρα στα άλλα κολπάκια τους: βγάζει 16-18% ο Συνασπισμός; Λυτοί και δεμένοι να μας πείσουν για την "ακτινοβολία" του και το "σύγχρονο λόγο" του. Πέφτει -μετά το "χάιδεμα" στους κουκουλοφόρους των υπηρεσιών- κάτω από το ΚΚΕ, κάτι που για πρώτη φορά αφήνουν να περάσει οι δημοσκοπούντες, δεν φταίει η πολιτική του, ούτε έχασε την ακτινοβολία του, φταίει ότι τον... "στοχοποίησαν"!
Θα είχε γούστο εάν δεν ήταν επικίνδυνο: οι ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ (και στο φόντο Σόρος) είναι πάντα "πολέμιοι της συνωμοσιολογίας", θέλουν, πάντα, όλοι "να βλέπουν τις ευθύνες τους" και να μην "ψάχνουν δικαιολογίες". Αυτά όμως ισχύουν μόνο για τους αντιπάλους τους! Όταν έρθει η ώρα να δουν τις ευθύνες τους, χωρίς να τις ρίχνουν σε άλλους, έχουν έτοιμη τη... συνωμοσιολογία: ΚΚΕ, Καραμανλής και δεν ξέρω ποιοι άλλοι, συμφώνησαν να τους... στοχοποιήσουν!
Μόνο για "ξένο παράγοντα" δεν μίλησαν! Αλλά, βέβαια, στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί.
Αλήθεια, αυτοί που "αφουγκράζονται την αγωνία της γενιάς των 700 ευρώ" και "δεν θα αφήσουν μόνη τη νεολαία" υποστήριξαν ή όχι την ουσία της ευρωκατεύθυνσης για αλλαγή του εβδομαδιαίου εργάσιμου χρόνου;
Οι μεγάλες κινητοποιήσεις για την παιδεία είχαν μια απτή, διόλου παράπλευρη, απώλεια για τους νεοταξίτικους σχεδιασμούς: η Μαριέττα Γιαννάκου έμεινε εκτός βουλής. Τι κάνουν οι αστέρες των ΜΜΕ που "ακούνε τη φωνή των παιδιών"; Θέλουν να την ξαναβάλουν στο πολιτικό παιχνίδι και στήνουν εμφανίσεις της στα παράθυρα της αποβλάκωσης, εκθειάζοντας το... έργο της!
Αυτοί οι ίδιοι "αστέρες" ενοχλούνται υποτίθεται από τους ακροδεξιούς και στηλιτεύουν τη δράση τους. Την ίδια στιγμή, καλούν συστηματικά με κάθε ευκαιρία τους παρατρεχάμενους του Κατατζαφέρη για να τοποθετηθούν επί παντός επιστητού. Βορίδηδες, Πλεύρηδες και Γεωργιάδηδες έχουν μια παρουσία εκπληκτικά δυσανάλογη με το ύψος τους και την ουσία των λεγομένων τους: ένα 4% πλασάρεται δια των ΜΜΕ σαν 16-20% και αυτό πρέπει να το "δεχτούμε" σαν φυσιολογικό.
Κι ας μην σταθούμε τώρα στα άλλα κολπάκια τους: βγάζει 16-18% ο Συνασπισμός; Λυτοί και δεμένοι να μας πείσουν για την "ακτινοβολία" του και το "σύγχρονο λόγο" του. Πέφτει -μετά το "χάιδεμα" στους κουκουλοφόρους των υπηρεσιών- κάτω από το ΚΚΕ, κάτι που για πρώτη φορά αφήνουν να περάσει οι δημοσκοπούντες, δεν φταίει η πολιτική του, ούτε έχασε την ακτινοβολία του, φταίει ότι τον... "στοχοποίησαν"!
Θα είχε γούστο εάν δεν ήταν επικίνδυνο: οι ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ (και στο φόντο Σόρος) είναι πάντα "πολέμιοι της συνωμοσιολογίας", θέλουν, πάντα, όλοι "να βλέπουν τις ευθύνες τους" και να μην "ψάχνουν δικαιολογίες". Αυτά όμως ισχύουν μόνο για τους αντιπάλους τους! Όταν έρθει η ώρα να δουν τις ευθύνες τους, χωρίς να τις ρίχνουν σε άλλους, έχουν έτοιμη τη... συνωμοσιολογία: ΚΚΕ, Καραμανλής και δεν ξέρω ποιοι άλλοι, συμφώνησαν να τους... στοχοποιήσουν!
Μόνο για "ξένο παράγοντα" δεν μίλησαν! Αλλά, βέβαια, στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί.
Αλήθεια, αυτοί που "αφουγκράζονται την αγωνία της γενιάς των 700 ευρώ" και "δεν θα αφήσουν μόνη τη νεολαία" υποστήριξαν ή όχι την ουσία της ευρωκατεύθυνσης για αλλαγή του εβδομαδιαίου εργάσιμου χρόνου;
Το δούναι και λαβείν των δημοσκοπήσεων
Τρεις δημοσκοπήσεις που δημοσιεύτηκαν στις κυριακάτικες εφημερίδες της 21/12/2008 έχουν ενδιαφέρον, τόσο για τα σημεία που συμφωνούν όσο και για αυτά που διαφωνούν.
Η πρώτη που δημοσιεύεται στο ΒΗΜΑ (της εταιρείας Kapa Research) «βλέπει»1ο το ΠΑΣΟΚ, 4,6% μπροστά από τη ΝΔ και 3ο κόμμα το ΚΚΕ. «Καταλληλότερος» ο Καραμανλής, 3,8% μπροστά από τον Παπανδρέου.
[αναλυτικά: ΠΑΣΟΚ 32,9%, ΝΔ 28,3%, ΚΚΕ 7,6%, ΣΥΡΙΖΑ 7,3%, ΛΑΟΣ 3.9%, Οικολόγοι 3.4%]
Η δεύτερη δημοσιεύεται στο ΠΑΡΟΝ (RASS). Εδώ 1ο το ΠΑΣΟΚ, 2,8% μπροστά από τη ΝΔ, 3ο κόμμα το ΚΚΕ και «καταλληλότερος» ο Καραμανλής, 10,1% μπροστά.
[αναλυτικά: ΠΑΣΟΚ 33,3%, ΝΔ 30,5%, ΚΚΕ 7,8%, ΣΥΡΙΖΑ 6,2%, ΛΑΟΣ 4,4%]
Η τρίτη είναι στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (Public Issues). Πάλι 1ο το ΠΑΣΟΚ, 6% μπροστά από τη ΝΔ, αλλά τώρα 3ο κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ και «καταλληλότερος» ο Παπανδρέου, 1% μπροστά από τον Καραμανλή.
[αναλυτικά: ΠΑΣΟΚ 38,5%, ΝΔ 32,5%, ΣΥΡΙΖΑ 12%, ΚΚΕ 8%, ΛΑΟΣ 4%, Οικολόγοι 3,5%]
Δεν είμαι ειδικός και θα αφήσω άλλους να τις σχολιάσουν εμπεριστατωμένα. Μπαίνω όμως στον πειρασμό να διαπιστώσω τη διαφορετικότητα της δημοσκόπησης που δημοσιεύεται στην «Καθημερινή»: είναι ολοφάνερα η καλύτερη για το ΣΥΡΙΖΑ. Διαπιστώνοντας τη «διαφοροποίηση» σκέφτηκα ότι κάτι μου... θυμίζει. Το σκέφτηκα περισσότερο, το ξανασκέφτηκα και το βρήκα!
Αυτό το γκάλοπ, που διαφέρει από τα άλλα δύο «σημερινά», φέρνει αρκετά στη δημοσκόπηση της εταιρείας VPRC που δημοσιεύτηκε πριν από τρεις ημέρες στην ΑΥΓΗ και η οποία «έδινε» ΠΑΣΟΚ 37,5%, ΝΔ 31%, ΣΥΡΙΖΑ 12%, ΚΚΕ 8,5%, ΛΑΟΣ 5%, Οικολόγοι 4,5%.
Ε, μετά την «προσέγγιση» που διαπίστωσα θυμήθηκα και το άλλο: διαφορετικές οι δύο εταιρείες, Public Issues και VPRC, και διαφορετικοί, βεβαίως, οι επικεφαλής τους. Έλα όμως, που πριν από λίγα χρόνια εργάζονταν μαζί, μοιράζονταν τους υπεύθυνους ρόλους στην ίδια εταιρεία;
Λέτε να συντονίζονται και τώρα; Να συζητάνε... λίγο πριν αποφασίσουν τι θα μας πουν;
Μα τι σκέφτομαι ο άτιμος! Τέτοια πράγματα δεν γίνονται στην Ελλάδα.
Η πρώτη που δημοσιεύεται στο ΒΗΜΑ (της εταιρείας Kapa Research) «βλέπει»1ο το ΠΑΣΟΚ, 4,6% μπροστά από τη ΝΔ και 3ο κόμμα το ΚΚΕ. «Καταλληλότερος» ο Καραμανλής, 3,8% μπροστά από τον Παπανδρέου.
[αναλυτικά: ΠΑΣΟΚ 32,9%, ΝΔ 28,3%, ΚΚΕ 7,6%, ΣΥΡΙΖΑ 7,3%, ΛΑΟΣ 3.9%, Οικολόγοι 3.4%]
Η δεύτερη δημοσιεύεται στο ΠΑΡΟΝ (RASS). Εδώ 1ο το ΠΑΣΟΚ, 2,8% μπροστά από τη ΝΔ, 3ο κόμμα το ΚΚΕ και «καταλληλότερος» ο Καραμανλής, 10,1% μπροστά.
[αναλυτικά: ΠΑΣΟΚ 33,3%, ΝΔ 30,5%, ΚΚΕ 7,8%, ΣΥΡΙΖΑ 6,2%, ΛΑΟΣ 4,4%]
Η τρίτη είναι στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (Public Issues). Πάλι 1ο το ΠΑΣΟΚ, 6% μπροστά από τη ΝΔ, αλλά τώρα 3ο κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ και «καταλληλότερος» ο Παπανδρέου, 1% μπροστά από τον Καραμανλή.
[αναλυτικά: ΠΑΣΟΚ 38,5%, ΝΔ 32,5%, ΣΥΡΙΖΑ 12%, ΚΚΕ 8%, ΛΑΟΣ 4%, Οικολόγοι 3,5%]
Δεν είμαι ειδικός και θα αφήσω άλλους να τις σχολιάσουν εμπεριστατωμένα. Μπαίνω όμως στον πειρασμό να διαπιστώσω τη διαφορετικότητα της δημοσκόπησης που δημοσιεύεται στην «Καθημερινή»: είναι ολοφάνερα η καλύτερη για το ΣΥΡΙΖΑ. Διαπιστώνοντας τη «διαφοροποίηση» σκέφτηκα ότι κάτι μου... θυμίζει. Το σκέφτηκα περισσότερο, το ξανασκέφτηκα και το βρήκα!
Αυτό το γκάλοπ, που διαφέρει από τα άλλα δύο «σημερινά», φέρνει αρκετά στη δημοσκόπηση της εταιρείας VPRC που δημοσιεύτηκε πριν από τρεις ημέρες στην ΑΥΓΗ και η οποία «έδινε» ΠΑΣΟΚ 37,5%, ΝΔ 31%, ΣΥΡΙΖΑ 12%, ΚΚΕ 8,5%, ΛΑΟΣ 5%, Οικολόγοι 4,5%.
Ε, μετά την «προσέγγιση» που διαπίστωσα θυμήθηκα και το άλλο: διαφορετικές οι δύο εταιρείες, Public Issues και VPRC, και διαφορετικοί, βεβαίως, οι επικεφαλής τους. Έλα όμως, που πριν από λίγα χρόνια εργάζονταν μαζί, μοιράζονταν τους υπεύθυνους ρόλους στην ίδια εταιρεία;
Λέτε να συντονίζονται και τώρα; Να συζητάνε... λίγο πριν αποφασίσουν τι θα μας πουν;
Μα τι σκέφτομαι ο άτιμος! Τέτοια πράγματα δεν γίνονται στην Ελλάδα.
Ποιοι μασάνε τα λόγια τους;
Κυριακή, 21 Δεκέμβρη, 10μμ. Μόλις έμαθα ότι οι "καταληψίες της ΓΣΕΕ"... επέστρεψαν το κτίριο στους γραφειοκράτες της ΓΣΕΕ.
Αυτοί που "ντύθηκαν" εργάτες και είχαν το δικό τους μερίδιο στην τηλεοπτική δημοσιότητα της "εξέγερσης" ντύνονται πάλι με τα "καθημερινά" τους και ετοιμάζονται για ψώνια, βόλτες και αναλύσεις στα μπαρ.
Όλοι θα είναι ευχαριστημένοι. Και αυτοί καθώς "ανταποκρίθηκαν στα καθήκοντα που τους έβαλε η συγκυρία" αλλά και οι γραφειοκράτες γιατί με τη "σώφρονα στάση τους" (τ' είχες Γιάννη, τ' είχα πάντα) δεν... κουνιέται η καρέκλα τους.
Αλήθεια μιας και (προφανώς) έκαναν... λειτουργική κατάληψη μπορούν να μου λύσουν μια απορία; Πώς το νεοκλασικό της ΓΣΕΕ απέκτησε έναν (σύγχρονο!) επιπλέον όροφο;
Δεν είχε νόημα να ζητήσω απάντηση από την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ που το "διέπραξε" αλλά ελπίζω ότι οι επαναστατημένοι καταληψίες δεν... μασάνε τα λόγια τους.
Εκτός αν ήταν τόσο μακριά νυχτωμένοι που τόσες ημέρες μέσα στο νεοκλασικό δεν πήραν καν είδηση ότι (νύχτα το κτίριο της ΓΣΕΕ άπέκτησε και "αυθαίρετο"!
Αυτοί που "ντύθηκαν" εργάτες και είχαν το δικό τους μερίδιο στην τηλεοπτική δημοσιότητα της "εξέγερσης" ντύνονται πάλι με τα "καθημερινά" τους και ετοιμάζονται για ψώνια, βόλτες και αναλύσεις στα μπαρ.
Όλοι θα είναι ευχαριστημένοι. Και αυτοί καθώς "ανταποκρίθηκαν στα καθήκοντα που τους έβαλε η συγκυρία" αλλά και οι γραφειοκράτες γιατί με τη "σώφρονα στάση τους" (τ' είχες Γιάννη, τ' είχα πάντα) δεν... κουνιέται η καρέκλα τους.
Αλήθεια μιας και (προφανώς) έκαναν... λειτουργική κατάληψη μπορούν να μου λύσουν μια απορία; Πώς το νεοκλασικό της ΓΣΕΕ απέκτησε έναν (σύγχρονο!) επιπλέον όροφο;
Δεν είχε νόημα να ζητήσω απάντηση από την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ που το "διέπραξε" αλλά ελπίζω ότι οι επαναστατημένοι καταληψίες δεν... μασάνε τα λόγια τους.
Εκτός αν ήταν τόσο μακριά νυχτωμένοι που τόσες ημέρες μέσα στο νεοκλασικό δεν πήραν καν είδηση ότι (νύχτα το κτίριο της ΓΣΕΕ άπέκτησε και "αυθαίρετο"!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)