Το σύστημα, ο πραξικοπηματισμός και οι "επαναστάτες"

Η κοινωνική οργή είναι αναμφισβήτητη. Και δικαιολογημένη και εξηγήσιμη.

Αυτό που δεν δικαιολογείται είναι η στάση δυνάμεων, από τον μεγαλύτερο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ μέχρι την τελευταία αριστερίστικη γκρούπα, που συγκλίνουν στην υποταγή στο αυθόρμητο και στη θεοποίηση μιας "εξέγερσης" όπου οι "εξεγερμένοι" δεν έχουν στόχους, δεν διαλέγονται ούτε μεταξύ τους στις πιο μικρές και "παρεϊστικες" οντότητες και τον τόνο δίνουν οι οργανωμένες ομάδες που από μακριά βρωμάνε... "υπηρεσίες".

Εξηγείται γιατί δηλώνουν υπέρ: Προσπαθούν να "οικειοποιηθούν" την οργή, είτε στις κάλπες, είτε -πολύ πιο απεχθώς- σε έναν μικροκομματικό λογαριασμό όπου θλιβερές νομενκλατούρες θα ισχυριστούν ότι "δικαιώθηκαν" και θα διεκδικήσουν την αναπαραγωγή τους.

Δεν είναι πάντα εξηγήσιμο, όσο κατανόηση και αν δείξουμε σε "χρήσιμους ηλίθιους" που παριστάνουν τους επαναστάτες, γιατί δεν είδαν εγκαίρως το προβοκατόρικο σχέδιο και δεν τόλμησαν να ακολουθήσουν το μοναδικό δρόμο που υπάρχει για αριστερούς, χωρίς εισαγωγικά βεβαίως και, εννοείται, όχι κατά συνθήκην:

Να μιλήσουν για την οργή, να καταγγείλουν τις αιτίες της, να δείξουν τις πολιτικές ευθύνες αλλά και να αντιταχθούν, την ίδια ώρα, χωρίς ταλαντεύσεις, στους προβοκάτορες και όποιους είναι πίσω τους.

Δεν το έκαναν. Και για αυτό είναι υπόλογοι.

Όσο κι αν σκούζουν ότι "στοχοποιήθηκαν" κι όσο κι αν φωνάζουν προσπαθώντας να "δείξουν" μια "ανίερη συμμαχία ΝΔ ΚΚΕ ΛΑΟΣ".

Το μόνο που προσπαθούν είναι να σχηματίσουν μια "νέα ιερή (!) συμμαχία" ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ και "αριστεριστών" σαν κι αυτούς που συνωστίζονταν στα φόρουμ, η οποία κλείνει το μάτι στους υπεραντλαντικούς "συμμάχους" της χώρας και στους ευρωπαίους "κριτικούς εταίρους" σαν τον Ευρωπαϊκό Αριστερό Κόμμα και σαν τον Μπερτινότι.

Κάποτε, μέχρι παρεξηγήσεως, οι αριστεροί ξεκινούσαν κάθε "εισήγηση" από ανάλυση της διεθνούς κατάστασης. Τώρα, συνήθως, η διεθνής ανάλυση εξοβελίζεται μέχρι... εξαφανίσεως. Όσο για την εσωτερική ανάλυση υποβαθμίζεται σε σχόλια για τη συγκυρία και εκπίπτει σε συνθήματα για προσφυγή στις κάλπες.

Και όμως: πάντοτε, η αριστερά, με τις όποιες αδυναμίες, όταν ζητούσε να πέσει η κυβέρνηση αντιπαρέθετε σαφώς το στόχο της. Όριζε τι κυβέρνηση θέλει, ποια θα είναι τα μέτρα που θα πάρει, οργάνωνε βάσει αυτών τις συμμαχίες της. Τώρα; ΤΙΠΟΤΕ!

Αυτό κάνει πολλούς από εμάς που δεν ζούμε από κρατικές επιχορηγήσεις ούτε είμαστε εξ επαγγέλματος αριστεροί, να βλέπουμε μη εξηγήσιμη την υποταγή των πάντων στη συγκυρία και να προβληματιζόμαστε για την υποταγή των υποτιθέμενα αριστερών σχηματισμών στο σύστημα και την ένταξή τους στους υπερατλαντικούς σχεδιασμούς.

Τώρα, τρέχουν να μιλήσουν κατά της "τρομοκρατίας" και να πάρουν αποστάσεις από τις -δυστυχώς στρατηγικού χαρακτήρα- κινήσεις τους που επιτρέπουν στους κάθε λογής προβοκάτορες να κάνουν απερίσπαστοι "παιχνίδι". Χωρίς να θέλουν να δουν, έστω και σήμερα, κατόπιν (υπεραντλαντικής) εορτής, τις δικές τους ευθύνες.

Όσο "ανανεωτικοί" ή "ριζοσπάστες" και "αντικαπιταλιστές" να δηλώνουν ένα μας δείχνουν: είναι απολύτως... παραδοσιακοί!

Συνθηκολόγοι επί της ουσίας, πλιατσικολόγοι συνειδήσεων στο δρόμο για τις κάλπες και τελικώς συστημικοί σε όλα! Αντιστρέφουν τα πάντα με ένα στόχο: τη "νέα μεταπολίτευση" που εδώ και μια δεκαετία τουλάχιστον σχεδιάζει η Νέα Τάξη.

Πολλοί από αυτούς "αντιτάχτηκαν" στο Σημίτη. Αρκετοί "διαφώνησαν" με τον Λαλιώτη. Αλλά όλοι τους δείχνουν να μην μπορούν να φτύσουν τα αγκίστρια που τους πέταξαν. Άγονται και φέρονται ως "επαναστάτες" στον κόσμο που όρισαν οι "εκσυγχρονιστές" και οι "σοσιαλιστές" του συστήματος αλλά και οι μεταξύ τους αντιθέσεις.

Τυπικά δείγματα των ορίων τους το Φόρουμ, που χρηματοδότησε το ΠΑΣΟΚ για να έχουν "χώρο" οι "επαναστάτες" μας, η διανομή των κρατικών επιχορηγήσεων που καθορίζει την "ενότητά" τους, και οι ποικιλώνυμες ΜΚΟ που σηματοδοτούν την "ανατρεπτική" πολιτική τους.

Πάντα, βέβαια, στην κατηφόρα, οι τενεκέδες κάνουν θόρυβο. Θα συνεχίσουν να σκούζουν λοιπόν. Για να μην τους κριτικάρουμε. Για να τους επιτρέψουμε να συνεχίσουν το "εργο" τους.

Δεν θα το κάνουμε όμως. Θα βαθύνουμε την αντιπαράθεση μαζί τους και θα την επεκτείνουμε: είναι καιρός να φανεί το πρόσωπό τους, με όλες τις απουκρουστικές του, πραξικοπηματικές, ρυτίδες, σε κάθε κύτταρο της κοινωνίας. Όπου υπάρχουν αριστεροί που επιμένουν να μην αποδέχονται την "αυτοκρατορία" τους, να βλέπουν και να αντιπαλεύουν τη Νέα Τάξη.

Ας περάσουν μόνοι τους τον "Ατλαντικό" της πειθάρχησης στη "Νέα Εποχή".