Όσο πολλοί κι αν είμαστε, το καπιταλιστικό σύστημα μας θέλει "μεμονωμένους"

Πολλοί και πρώτοι απ' όλους οι "αστέρες" των ΜΜΕ... τρελαίνονται όταν μιλούν για ανθρώπους που θέτουν συλλογικά αιτήματα. Επειδή παραέγιναν... λάιφ στάιλ τα πράγματα αλλά οι περισσότεροι περνάμε κάθε χρόνο και χειρότερα, είναι καιρός να πούμε δυο - τρεις κουβέντες.

Δεν τους "αρέσουν" τα μπλόκα λοιπόν, δεν τους "αρέσουν" οι απεργίες, δεν τους "αρέσουν" οι όποιες κινητοποιήσεις αλλά ούτε λόγος από αυτούς τους... ειδήμονες για το πώς "ακούγεται" όποιος ζητάει το δίκιο του.

Μου θυμίζουν τα παπαγαλάκια του συστήματος που σε πρώτη ευκαιρία, δεκαετίες τώρα, ψελλίζουν κάτι για τους... Γιαπωνέζους εργαζόμενους που όταν "απεργούν" φοράνε απλώς ένα περιβραχιόνιο που "δηλώνει" ότι είναι "απεργοί" και πάνε κανονικά στη δουλειά τους! Πώς κερδίζουν όμως τα δίκια τους; Πώς "πείθεται" ο "αρμόδιος" ότι πρέπει να δικαιωθούν; Αυτό οι παπαγάλοι μας "ξεχνούν" να το πουν!

Ας σοβαρευτούμε λοιπόν. Δέκα χιλιάδες τρακτέρ σε πορεία διαμαρτυρίας από την Καρδίτσα μέχρι τον Μπράλο δεν είναι βέβαιο ότι κάνουν τον κάθε Χατζηγάκη να ιδρώσει. Δυο χιλιάδες "έργαλεία" όμως σε δυο τρία μπλόκα προσεκτικά επιλεγμένα κατεβάζουν κάθε υπουργό από το βάθρο του. Κατά τα άλλα, όλα αυτά τα επικοινωνιακά για σχεδιασμούς και προγραμματισμούς στην αγροτική οικονομία ΝΔ και ΠΑΣΟΚ τα έχουν πρόχειρα όταν είναι αντιπολίτευση ενώ δεν τα... εφαρμόζουν όταν είναι κυβέρνηση.

Ή, για να ξαναγυρίσουμε στο πολιτικό, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ είναι, εναλλάξ, υπέρ των αγροτικών κινητοποιήσεων όταν οι... άλλοι είναι στην κυβέρνηση και εναντίον τους όταν κυβερνούν οι... ίδιοι. Αφήστε πια την περίφημη κρίση. Ποιος δεν βλέπει ότι τα "μέτρα" έχουν στόχο την ενίσχυση των πυλώνων του συστήματος που καταρρέουν ενώ δεν προσφέρουν ούτε το ελάχιστο στους εργαζόμενους που πλήρωσαν χτες και καλούνται σήμερα να ξαναπληρώσουν;

Μικροαστισμός και ανυπαρξία ενός επαναστατικού κόμματος που θα ενοποιεί τις επιμέρους κινητοποιήσεις και θα θέτει δια αυτών και μέσα από αυτές το ζήτημα μιας άλλης εξουσίας, οδηγούν στη σημερινή εικόνα: Οι κινητοποιήσεις σε οποιοδήποτε κλάδο έχουν πιθανότητα επιτυχίας μόνο όταν υπάρχει ευρύτερο οικονομικό και κοινωνικό κόστος. Αλλά, ταυτόχρονα δυστυχώς, κάθε κλάδος -και με τις στρεβλώσεις στην εκπροσώπησή του που μεθοδεύει το σύστημα- θεωρεί το "δικό" του αγώνα δίκαιο και "αδικες" τις κινητοποιήσεις των "άλλων".

Δια των ΜΜΕ και των μισθωμένων τελάληδων του συστήματος, οι κινητοποιήσεις προβάλλονται μόνο εντασσόμενες στις αντιπολιτευτικές κινήσεις που έχουν την "έγκρισή" τους και την ίδια τη στιγμή της προβολής αρχίζει ο βομβαρδισμός των ίδιων των κινητοποιούμενων και ευρύτερα της "κοινής γνώμης" με τα γνωστά τροπάρια της "σύνεσης" και των "γενικότερων παραγόντων" που πρέπει να ληφθούν υπόψη.

Αναλύσεις της πλάκας βγαίνουν πάλι από τα συρτάρια και αναλυτές ελαστικής... άποψης, για να προσαρμόζεται στις απαιτήσεις των εργοδοτών τους, πουλάνε "γνώση" σε βάρος των εκάστοτε κινητοποιούμενων. 'Ετσι, για παράδειγμα, "χρειάζονται" πολυήμερες απεργίες των τραπεζοϋπαλλήλων για 30 ευρώ αύξηση μηνιαίως ενώ τα "στελέχη" των τραπεζών παίρνουν μπόνους και πριμ και μαύρα για να μην... προβλέπουν την οικονομική κρίση, για να διακινούν... τοξικά ομόλογα και να μπορούν απερίσπαστοι να... παρακολουθούν τον κόσμο της εργασίας να ζει κάθε χρόνο και χειρότερα.

Δεν χρειάζονται... προφητικές ικανότητες για να βλέπουμε το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα και την κλυδωνιζόμενη Νέα Τάξη του.

Χρειάζεται όμως να βγούμε λίγο από το καβούκι μας για να αντιληφθούμε ότι οι λύσεις δεν έρχονται απλά με "νομοθετικές ρυθμίσεις" και δεν είναι απλό ζήτημα προσώπων, Ομπάμα ή Μπους, Χατζηγάκης ή Χρυσοχοϊδης, και δεν λέω άλλα γιατί θα παραγίνει κωμωδία μια πολύ σοβαρή υπόθεση